Szczyt Lubania odgrywa znaczącą rolę na Głównym Szlaku Beskidzkim. Położony niemal w połowie drogi pomiędzy Krościenkiem a Turbaczem, stanowi istotny punkt i będący już teraz miejscem odpoczynku i regeneracji sił, a także funkcjonującą w sezonie letnim bazą namiotową. Istnienie w tym miejscu dwóch schronisk w przeszłości również potwierdza, że powinna być przywrócona funkcją stałej bazy noclegowej.
Przeważającym atutem miejsca jest ilość otwarć widokowych z samego szczytu oraz polany u jego podnóży. Nie bez powodu powstała tam również wieża widokowa pozwalająca na obserwację krajobrazu w każdym możliwym kierunku.
IDEA:
Z uwagi na celowość zachowania tożsamości miejsca oraz charakteru funkcjonowania planowanej funkcji obiektu schroniska, projektowany budynek nawiązuje dialog z lokalną tradycją architektury drewnianej ( Kościół św. Marcina w Grywałdzie czy Chatka GPN na Hali Długiej) poprzez zastosowanie nowych form wyrazu oraz technologie materiałowe.
Forma obiektu zachowuje klasyczny dwuspadowy dach z wysuniętą na ostro kalenicą w charakterze chaty pasterskiej, wpisując się przez to w surowość krajobrazu i szorstkość mikroklimatu który panuje na szczycie. Tak zadaszona bryła zyskuje na dynamice i przykuwa na siebie uwagę w szczególności w miejscach podejść i otwarć widokowych ( szlak od strony Grywałdu oraz Średniego Groniu)
